7 grudnia 2022
Zastanawiasz się czasem nad tym, dlaczego Bóg stworzył ten świat i człowieka? Kiedy patrzysz w bezchmurną noc w niebo, rozważasz, dlaczego powstał ogromny kosmos, którego nie potrafimy ogarnąć wyobraźnią i który stanowi dla nas wielkie wyzwanie? Po co tu jesteśmy, ty i ja, tak doskonale, w najdrobniejszym szczególe zaprojektowani i uformowani? Po co to wszystko?
W Biblii czytamy, że wszystko powstało dla Jego chwały:
„Niebiosa ogłaszają chwałę Pana” (Ps 19,2).
„Przyprowadź (…) wszystkich, którzy nazwani są moim imieniem i których stworzyłem dla swojej chwały, których ukształtowałem – owszem, są moim dziełem” (Iz 43,7).
Po co ten wielki kosmos, skoro jest pusty? Moim zdaniem Bóg chce nam powiedzieć, że tak naprawdę nie chodzi o nas. Nie chodzi o ciebie ani o mnie – chodzi o Niego. On chce, byśmy się zatrzymali i z podziwem patrzyli. By to, co On uczynił, zapierało nam dech w piersiach, by przekraczało nasze ograniczone umysły, byśmy swoje oczy kierowali na Niego – większego i potężniejszego od nas.
Czy wiesz, jaka jest różnica pomiędzy teleskopem a mikroskopem? Mikroskop powiększa rzeczy zbyt małe, by dojrzeć je gołym okiem. Dzięki teleskopowi możemy zobaczyć niewyobrażalnie duże obiekty mniej więcej takimi, jakimi są. Nasze życie ma być teleskopem na chwałę Boga.
Apostoł Paweł modli się: „Abyśmy się przyczyniali do uwielbienia chwały Jego” (Ef 1,12).
Ta Boża chwała jest też naszą największą nadzieją i radością. Jak pisze apostoł Paweł: „Pamiętajmy, że Boża łaskawość, dzięki której już teraz z nadzieją i radością oczekujemy przyszłego udziału w Jego chwale, jest dostępna jedynie w Chrystusie” (Rz 5,2).
„Ojcze, to jak mnie stworzyłeś, jak zaplanowałeś cały ten wszechświat, przekracza moje zrozumienie. Chcę Cię uwielbiać i oddawać należną Ci chwałę, cześć i uwielbienie. Chcę dołączyć do tych wszystkich, którzy wielbią Twoje imię, do całego stworzenia, które istnieje, by Cię chwalić. Bądź wywyższony w moim sercu i życiu! Amen”.
 
Dobrze, że jesteś